"Ay ne güzel, ne diyor?" diyecek olanlarınızla notlarımı paylaşıyorum. Eminim kitapta daha bilimsel ve güzel bir anlatım vardı ama ben aynen kendi aldığım notların basitliğiyle paylaşıyorum.
- Kötü davranışı görmezden gel, iyi davranışı öv
- Takdir ederken spesifik ol, övgüyü bir kişilik özelliği gibi söyleme. "Odanı toplaman beni çok mutlu etti" de, "çok düzenlisin" deme.
- Aynı şekilde "çok akıllısın, aferin başardın, harikasın" gibi övgüler çocukta gereksiz stres yaratır. Bunun sonu yenilmeye katlanamayan, yenilince ağlayan, vazgeçen çocuk olabilir.
- "Yapma" demek yerine beklenen davranışı açıkça anlat
- Kabul edilmez davranışı yapmadığında da övgü yap. "Bugün ben hatırlatmadan ayakkabılarını çıkartmana çok memnun oldum" gibi
- Asla ses yükseltme. Ciddi konuşacağın zaman her zaman göz hizasına gelip konuş, tepeden değil.
- Dinlerken yaptığın herşeyi bırakıp gözlerinin içine bakarak dinle.
- Bir sorununu anlatıyorsa söylediğini tekrar et. özellikle duygularını tekrar et ki anlaşıldığını görsün ve hissetsin. Söylediklerine çözüm bulma. Söylediklerini yorumlamadan ve çözüm bulmadan sadece yansıtmak önemli. Bu şekilde olayın ciddi boyutlarda olmadığını düşünecektir.
- Sorunlara çözüm sunmamaya ve ilk çözümün çocuktan gelmesini beklemeye özen göster
- Yemek için zorlama. Zaten çocuk acıktığında ihtiyacı varsa yer.
- Çocuğun nasul uyanacağına kendisi karar versin ve sorumluluk onda olsun.
- Çocuk dersini kendisi yapmalı sadece ihtiyaç duyuyorsa ebeveyn yardım etmeli
- Takdir ve teşvik ödülden daha önemlidir.
- Ceza yok. Önleyici açıklama, çevreyi uygun şekilde düzenleme, örnek olma, çocuğun iyi alışkanlıklar edinmesine yardım etmek, davranışın sebebini aramak, alternatif sunmak, ann/babanın duygularını belirtmesi, etkileri göstererek pişmanlık duymasını sağlamak, sonuçları yaşamasına müsaade etmek diğer olabilecek taktiklerdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder